„Sztuka cenniejsza niż złoto” Pokaz pierwszych zakupów, darów i depozytów do kolekcji Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie Wystawa pod honorowym patronatem Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego Bogdana Zdrojewskiego Artyści: Magdalena Abakanowicz, Paweł Althamer, Mirosław Bałka, Katarzyna Kozyra, Jarosław Modzelewski, Katarina Šeda, Wilhelm Sasnal, Marek Sobczyk, Monika Sosnowska, Alina Szapocznikow, Piotr Uklański, Artur Żmijewski oraz archiwa Eustachego Kossakowskiego i Kowalni Wystawa czynna od dnia 6 grudnia od godziny 12.00 do 24 stycznia 2009. Konferencja prasowa z udziałem artystów w dniu 5 grudnia o godzinie 12.00 „Sztuka cenniejsza niż złoto” Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie po raz pierwszy prezentuje swoją kolekcję. Muzeum stawia sobie za cel między innymi przywrócenie właściwego miejsca w historii sztuki artystom i zjawiskom artystycznym z Europy Środkowo-Wschodniej, ze szczególnym uwzględnieniem twórców polskich. Przyjęto cezurę czasową roku 1989, a więc momentu, w którym rozpoczyna się pisanie na nowo zachodniej historii sztuki i uzupełnianie jej o dziedzictwo naszego regionu. Nie oznacza to jednak, że w kolekcji nie znajdą się istotne prace sprzed 1989 roku. Ważni są dla nas zwłaszcza „tytani” polskiej sztuki powojennej, stanowiący punkt odniesienia dla współczesnych twórców, jak Alina Szapocznikow. Charakterystyczne dla zbiorów Muzeum jest kolekcjonowanie całych archiwów poszczególnych twórców, co daje szeroki wgląd w ich praktykę artystyczną. Dotychczas pozyskane zostały archiwa profesora Grzegorza Kowalskiego i Eustachego Kossakowskiego. Tytuł pokazu pierwszych zakupów, darów i depozytów do kolekcji Muzeum - „Sztuka cenniejsza niż złoto” – jest odwołaniem do średniowiecznego motta, które użył w swoim wykładzie o historii sztuki profesor Jan Białostocki. Słowa, na które powołał się profesor stanowiły świadectwo wielkiej przemiany w kulturze Zachodu: to nie złoto i drogie kamienne w dziele sztuki są warte podziwu, ale działanie artysty. Bo to dzięki niemu dzieło jest zdolne przekazywać wiedzę i emocje, które nas łączą, tworzą wartości wspólne. Wystawa prezentowana w siedzibie tymczasowej Muzeum składa się z prac wybitnych polskich artystów różnych pokoleń, a także pracy młodej czeskiej artystki Katariny Šedy (uczestniczki m.in. prestiżowego Documenta w Kassel) oraz z dwóch niezwykle cennych zbiorów archiwaliów. Dzięki dotacjom celowym Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego udało się pozyskać trzy rzeźby i serię 11 rysunków Aliny Szapocznikow, artystki, której spuścizna i legenda wciąż czekają na upowszechnienie, zarówno w kraju, jak i na arenie międzynarodowej. Rzeźby Szapocznikow znajdą się na wystawie obok dzieła ofiarowanego przez Magdalenę Abakanowicz, postać kluczowej dla powojennej sztuki polskiej, a także prac Mirosława Bałki i Pawła Althamera, dwóch czołowych rzeźbiarzy średniego pokolenia. Obok Althamera obecni są także inni artyści wywodzący się ze słynnej Kowalni - pracowni profesora Grzegorza Kowalskiego na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie – Artura Żmijewskiego i Katarzyny Kozyry. Niezwykle cenne dla muzeum jest archiwum fotograficzne Eustachego Kossakowskiego, zbiór ponad 150.000 negatywów, na których udokumentowana jest działalność polskiej neo-awangardy lat 60., ale także codzienna rzeczywistość tamtej epoki. Istotne dla Muzeum są także wątki tożsamościowe, narodowe, polityczne. Obraz Jarosława Modzelewskiego i Marka Sobczyka „Das Gebet des deutschen Pharers oder Bleistftprobe” w ironiczny odnosi się do przesądów dominujących w relacjach polsko-niemieckich, tymczasem obraz Wilhelma Sasnala „Broniewski” i fotografia Piotra Uklańskiego „Papież” drążą temat portretu i ikony, wieloznacznie rozumianej we współczesnej polskiej kulturze. Muzeum manifestuje również zainteresowanie innymi dyscyplinami, zwłaszcza architekturą i designem. Na wystawie znajduje się odrestaurowany neon z wyburzonego warszawskiego kina „Skarpa”. Jest to obiekt będący ważnym przykładem projektowania z lat 60., ale jednocześnie znak gwałtownych zmian jakie zachodzą w Warszawie.